Rozwiązania Naue w zakresie składowania odpadów są zgodne z przepisami
Agencje regulacyjne na całym świecie od dawna akceptują geosyntetyki jako alternatywne rozwiązanie projektowe lub wręcz wymagają ich stosowania w niektórych zastosowaniach. Sektor gospodarki odpadami odniósł większe korzyści niż jakiekolwiek inne sektory, dzięki wymogowi stosowania geosyntetyków w systemach przechowywania i zamykania stałych odpadów komunalnych. Europa, Niemcy i Stany Zjednoczone stanowią przykład włączenia geosyntetyków do przepisów dotyczących ochrony środowiska w celu zapobiegania lub ograniczania w jak największym stopniu negatywnego wpływu składowania odpadów na wody powierzchniowe, gruntowe, glebę, powietrze lub zdrowie ludzi. Osiąga się to poprzez wprowadzenie rygorystycznych wymogów technicznych.
Europa: Dyrektywa w sprawie składowania odpadów
Dyrektywa w sprawie składowania odpadów (Dyrektywa Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r.) to dyrektywa wydana przez Unię Europejską, która ma zostać wdrożona przez państwa członkowskie do dnia 16 lipca 2001 r. Dyrektywa ma zastosowanie do wszystkich składowisk odpadów i dzieli je na trzy klasy: (I) składowiska odpadów obojętnych, (II) składowiska odpadów niebezpiecznych oraz (III) składowiska odpadów innych niż niebezpieczne. Dyrektywa UE w sprawie składowisk odpadów wymaga ochrony gleby, wód gruntowych i powierzchniowych poprzez połączenie bariery geologicznej i wykładziny dennej (w przypadku, gdy bariery te można uzupełnić sztucznie i wzmocnić innymi środkami zapewniającymi równoważną ochronę, np. za pomocą GCL) oraz oprócz bariery geologicznej, systemu zbierania odcieków i sztucznego uszczelnienia (np. geomembrana HDPE 2 mm) dla składowisk niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne.
USA: Przepisy podtytułu D
Uchwalenie Resource Conservation and Recovery Act (RCRA) w 1976 r. musiało w pewnym stopniu wpłynąć na międzynarodową gospodarkę odpadami, częściowo ze względu na ogromny sektor odpadów zakopanych w Stanach Zjednoczonych. Podtytuł D RCRA odnosił się do stałych odpadów komunalnych, a na początku lat 80-tych Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska (EPA) wprowadziła podtytuł D, aby wymagać geosyntetyków do długoterminowej ochrony gleby i wód gruntowych. Zapewniło to silny związek między dziedzinami gospodarki odpadami i geosyntetykami, który zapewniłby znaczną skalę projektów i badań. Systemy podwójnych wykładzin (wykładziny pierwotne i wtórne) stały się powszechnymi i wysoce skutecznymi rozwiązaniami w zakresie hermetyzacji w pojemnikach na odpady komunalne i niebezpieczne. Skuteczność geosyntetyków w systemach wykładzin i pokryw doprowadziła do tego, że gospodarka odpadami jest najwyżej ocenianym sektorem infrastruktury w Stanach Zjednoczonych (ASCE Report Card on American Infrastructure). Ponadto dobre wyniki w zakresie odpadów stałych skłoniły amerykańską Agencję Ochrony Środowiska (EPA) do wprowadzenia wymogu stosowania podobnych systemów opartych na geosyntetykach do składowania dużych krajowych złóż popiołu węglowego. Ogólnie rzecz biorąc, doświadczenia Niemiec i Stanów Zjednoczonych podkreślają, dlaczego geosyntetyki są tak mile widziane w przepisach. Są one poparte rozległym zapisem wydajności, wykazały stałą poprawę wydajności instalacji i technik oraz zapewniają wymierne, powtarzalne testy i dane, aby wesprzeć zaufanie do kompatybilności chemicznej, przydatności projektu, ekonomicznego wyboru i nie tylko do zarządzania odpadami.
Niemcy: BAM & LAGA
Od końca lat 70-tych niemiecka LAGA (Państwowa Grupa Robocza ds. Odpadów) wydaje zalecenia dotyczące wykładzin składowisk odpadów. Przepisy administracyjne zawarte w Wytycznych Technicznych w sprawie Odpadów (1991) i Wytycznych Technicznych w sprawie Odpadów Komunalnych (1993) nadzorowały, między innymi, federalną jednolitość wymagań dotyczących systemu uszczelniania składowisk odpadów. Praca LAGA obejmowała harmonizację między 40 odpowiednimi organami zatwierdzającymi w Niemczech w celu stworzenia jednolitych krajowych standardów jakości (BQS) i ocen przydatności poszczególnych produktów. Równolegle z pracami LAGA, BAM (Federalny Instytut Badań i Testowania Materiałów) wydał dyrektywę NRW dotyczącą geomembran w 1986 r. oraz kodeks barierowy Dolnej Saksonii w 1989 r. Dyrektywa w sprawie odpadów z 2009 r. pomogła ustanowić pełną władzę dla BAM w zakresie stosowania geosyntetyków w sektorze składowisk odpadów. Obecnie BAM nadzoruje odpowiednie oceny przydatności geosyntetyków, przepisy, które są egzekwowane na szczeblu krajowym. Produkty geosyntetyczne w niemieckich systemach wykładzin składowisk odpadów muszą zapewniać co najmniej 100-letni okres użytkowania.
